Νταλάρας

Ο Νταλάρας αποφάσισε να σταματήσει τις δωρεάν συναυλίες του στις συνοικίες της Αθήνας. Φαντάζομαι ότι όσοι οργάνωσαν τις επιθέσεις εναντίον του θα πρέπει να νιώθουν πολύ ικανοποιημένοι.

Είχαν όμως δίκιο; Αντανακλάται στο πρόσωπο του Νταλάρα το σύστημα, όπως ισχυρίζονται οι πολέμιοί του;

Ως ένα βαθμό μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι ο Νταλάρας υπηρετεί το σύστημα, αφού η γυναίκα του είναι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή του κυβερνητικού σχήματος, οπότε δεν υπάρχει καλύτερος αντιπρόσωπος του συστήματος. Και γιατί τότε δεν γίνονται επιθέσεις εναντίον της γυναίκας του, αλλά γίνονται σε εκείνον; Εκείνος ασπάζεται τις πολιτικές θέσεις της γυναίκας του (αν υποθέσουμε, βέβαια, ότι η υιοθέτηση αυτών των θέσεων θα άξιζε τις έντονες αποδοκιμασίες);

Για όσους επιδίδονται στις βίαιες ενέργειες εναντίον του Νταλάρα, αυτά έχουν μικρή σημασία.

Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι αυτοί που κάνουν τις συγκεκριμένες επιθέσεις δεν έχουν καμία σχέση με τους διάφορους «αγανακτισμένους» που κατά καιρούς έχουν γιαουρτώσει ή αποδοκιμάσει με άλλους τρόπους κάποιους πολιτικούς. Εδώ έχουμε να κάνουμε με κλασική περίπτωση αναρχοαυτόνομων αριστεριστών που έχουν ως μόνο στόχο να δημιουργηθεί ντόρος γύρω από την «δράση» τους, πάντα σε εύκολους στόχους.

Το υποτιθέμενο επιχείρημα περί εκπροσώπησης του συστήματος από τον Νταλάρα, συμπληρώνεται από το εξίσου απαράδεκτο επιχείρημα ότι δεν μπορεί να τραγουδά τραγούδια για την φτώχεια κάποιος που είναι πλούσιος. Αυτό ταυτίζεται σε μεγάλο βαθμό με την άποψη ότι αριστεροί μπορούν να είναι μόνο όσοι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και όλοι οι υπόλοιποι δεν μπορούν να λάβουν το γνωστό πιστοποιητικό «αριστεροφροσύνης». Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι το πρώτο επιχείρημα το εξέφρασε και ο Λαζόπουλος, ο οποίος έχει δεχτεί πολυάριθμες επιθέσεις στην βάση της παραπάνω άποψης!!

Άσχετα με την γνώμη που μπορεί να έχει κανείς για τον Λαζόπουλο, προσωπικά τον έχω υπερασπιστεί πολλές φορές για το γεγονός ότι παρόλο που είναι πλούσιος, εμμένει στις αριστερές απόψεις του. Μακάρι όλοι οι πλούσιοι να είχαν αριστερές απόψεις (το αριστερές σηκώνει συζήτηση, αλλά δεν είναι της στιγμής, οπότε για την οικονομία του λόγου ας δεχτούμε ότι κατά βάση οι αριστερές απόψεις έχουν θετικό χαρακτήρα), τότε θα είχαμε καλύτερη κοινωνία. Για τον λόγο αυτό βρίσκω ατυχέστατη την δήλωσή του ότι δεν μπορεί να τραγουδά ο Νταλάρας το «πάγωσε η τσιμινιέρα» πμ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽λλιτεχνικρετά επικύαμιν συναυλ.χ., επειδή η γυναίκα του ψήφισε το μνημόνιο! Την ίδια στιγμή και ίδιος ο Λαζόπουλος έχει τραγουδήσει τραγούδια με τα οποία δεν έχει την παραμικρή σχέση. Γενικώς, θεωρώ αρκετά επικίνδυνο να εκφράζονται τέτοιοι αφορισμοί, ειδικά σε ότι έχει σχέση με την τέχνη και στο πως μπορεί ο καθένας να εκφράζεται μέσω αυτής.

Η υπεράσπιση του Νταλάρα από μέρους μου δεν σχετίζεται με την εκτίμηση που μπορεί να έχω στο πρόσωπό του (όχι και τόσο μεγάλη είναι η αλήθεια) ούτε στην καλλιτεχνική του αξία (αυτήν τη θεωρώ πολύ μεγάλη!), αλλά σχετίζεται με το γεγονός ότι δεν αποδέχομαι να αμαυρώνουν κάποιοι μια καλλιτεχνική εκδήλωση, την οποία παρακολουθούν χιλιάδες άνθρωποι και μάλιστα δωρεάν. Δε νομίζω ότι οι θεατές του Νταλάρα στις διάφορες συνοικίες ήταν οι προνομιούχοι της κοινωνίας μας, ούτε ότι κέρδισε κάτι το επαναστατικό κίνημα από την διακοπή των συναυλιών του Νταλάρα.

Αντιθέτως, στερήθηκαν κάποιοι την δυνατότητα να απολαύσουν τον αγαπημένο τους καλλιτέχνη και ταυτόχρονα τα φασιστοειδή απέκτησαν επιπλέον επιχειρήματα για να υπερασπιστούν την αντίθεσή τους στα διάφορα αντιδραστικά κινήματα και στις δράσεις των πολιτών.

Είμαι εναντίον της βίας, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που η χρήση της είναι περισσότερο δικαιολογημένη σε σχέση με άλλες. Οι συναυλίες του Νταλάρα δεν ανήκουν στην κατηγορία αυτή, όσα λογικοφανή επιχειρήματα και να διατυπωθούν.

Είναι απλά ένας εύκολος και αποτελεσματικός τρόπος προβολής συγκεκριμένων δράσεων συγκεκριμένων ομάδων.