Ας γράψω και εγώ την γνώμη μου για την Παπαχρήστου. Τι διάολο,
όλοι γράφουν, εγώ όχι;
Η πρώτη τοποθέτησή μου αναφορικά με το γεγονός του
αποκλεισμού της από την Ολυμπιάδα, λόγω του αστείου της στο tweeter, ήταν ότι μια τέτοια απόφαση
ήταν τουλάχιστον υπερβολική, ειδικά
για ένα τέτοιο λόγο.
Στη συνέχεια, βλέποντας ποιοι και με ποια επιχειρήματα
άρχισαν να υπερασπίζονται με πάθος την ανάκληση της απόφασης αποκλεισμού,
παραξενεύτηκα. Ακροδεξιοί, φασίστες, χρυσαυγίτες, «πατριώτες» και λοιπές «εθνικοαπαλευθερωτικές»
δυνάμεις έσπευσαν να υπερασπιστούν την ελευθερία του λόγου κτλ. Από την άλλη
πλευρά, οι γνωστοί αντιρατσιστές επιδόθηκαν στην αγαπημένη τους συνήθεια της καταγγελίας
των πάντων ως ρατσιστικά και η υπερβολή θρονιάστηκε για τα καλά σε blogs και
social
media.
Το αγαπημένο σπορ των Ελλήνων, δηλαδή η επιλογή ενός στρατοπέδου
και οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των δύο
στρατοπέδων, έχει την τιμητική του κάθε φορά που προκύπτει ένα «εθνικό» ζήτημα
και οι διαχρονικές έριδες αναβιώνουν πανηγυρικά!
Ας δούμε τα πράγματα όσο πιο αποστασιοποιημένα γίνεται.
