Το αν η πορεία
μίας εθνικής ομάδας θα χαρακτηριστεί ως αποτυχία ή ως επιτυχία, έχει να κάνει
με τις προσδοκίες που έχουν καλλιεργηθεί το προηγούμενο διάστημα, οι οποίες
εξαρτώνται από τις δυνατότητες της ομάδας σε σχέση με τις αντιπάλους, αλλά και
με τις συνθήκες. Για παράδειγμα θεωρώ το ασημένιο μετάλλιο των γυναικών το 2004
ως αποτυχία, αφού ήταν προφανές ότι αξίζαμε το χρυσό και ότι μπορούσαμε να το
πάρουμε.
Το γεγονός ότι ο
αποκλεισμός της εθνικής μας από τα προημιτελικά της Ολυμπιάδας συνιστά αποτυχία
λίγοι θα το αμφισβητήσουν, αφού πέρα από την σχετική παραδοχή των ίδιων των
παικτών, ήταν σαφές ότι χάσαμε πολύ εύκολα από μία ομάδα πολύ κατώτερη της
δικιάς μας. Δεν θα διαφωνήσω ότι και μόνο η συνεχής παρουσία της ομάδας πόλο
στις Ολυμπιάδες και οι πολύ καλές εμφανίσεις μας με Κροατία και Ιταλία είναι
σημαντικές, όμως όταν τα πάντα κρίνονται σε ένα παιχνίδι με μία ομάδα που είναι
στα μέτρα μας (αν μη τι άλλο) και πρακτικά τα πάντα έχουν τελειώσει από το
πρώτο ημίχρονο, τότε ναι, η αποτυχία είναι η μόνη λέξη που χαρακτηρίζει την
πορεία μας.
