Καταδικάζω την αδικία από όπου και αν προέρχεται

Καταδικάζω, επίσης, την βλακεία από όπου και αν προέρχεται!

Παραφράζω την ανόητη φράση «Καταδικάζω την βία από όπου και αν προέρχεται» την οποία κάποιοι προσπαθούν να εκμαιεύσουν από τους περισσότερους πολιτικούς, της αριστεράς βέβαια, καθώς της δεξιάς την έχουν ήδη πρόθυμα υιοθετήσει.

Δεν είναι τυχαίο που οι πιο συντηρητική πλευρά του πολιτικού φάσματος κάνει τέτοιου είδους απλουστεύσεις/γενικεύσεις. Η πιο χαρακτηριστική πρόσφατη τέτοια περίπτωση ήταν η γνωστή άποψη ότι «πλέον δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ δεξιάς και αριστεράς». Σήμερα, βέβαια, η διατύπωση αυτής της φράσης θα προκαλούσε γέλια.

Ελπίζω ότι δεν χρειάζεται πολλή σκέψη για να αντιληφθεί κανείς ότι η ταύτιση της δολοφονικής επίθεσης του Ρουπακιά στον Φύσσα, με το γιαούρτωμα κάποιου πολιτικού, κάτω από τον γενικότερο μανδύα της «βίας», είναι τουλάχιστον ανόητη.

Με την ίδια, ισοπεδωτική, λογική μπορούμε να ταυτίσουμε τον μαφιόζο αρχηγό καρτέλ που έχει σκοτώσει εκατοντάδες ανθσεων.﷽﷽﷽﷽﷽διαστρευλμάφίλούσε γιέ χρην αποφορώπους με την μητέρα που μαλώνει το παιδί της! Γιατί όχι; Δεν ασκεί βία στο παιδί της όταν δεν το αφήνει π.χ. να φάει παγωτό;

Αυτός ακριβώς είναι ο ορισμός του λαϊκισμού. Η μάχη των εντυπώσεων, της ατάκας, των αφορισμών και των διαστρεβλώσεων. Δεν μας ενδιαφέρει η ουσία των πραγμάτων, ούτε να λυθούν τα προβλήματα.

Η απαίτηση να παίρνουν θέση όλοι σε κάθε θέμα με ένα απλό ναι ή ένα όχι, αδιαφορώντας για τις ενδιάμεσες καταστάσεις (που πάντα υπάρχουν και συνήθως είναι και οι ορθότερη προσέγγιση κάθε ζητήματος) καταργεί κάθε έννοια σοβαρού διαλόγου και κάθε πιθανή συμβιβαστική λύση.

Αποτέλεσμα; Η κλασική πόλωση και η αναγκαστική επιλογή στρατοπέδου.

Είναι αξιοσημείωτη η στάση όλων των «αντιμαχόμενων» πλευρών την τοποθέτηση του κ. Κατρούγκαλου στην εκπομπή «Ανατροπή» του Γ. Πρετεντμιμες.﷽﷽﷽﷽κδικ βκβαστικαποφοέρη (ή μήπως του Μάκη Βορίδη όπως εύστοχα σχολίασε η «Ελληνοφρένια»;). Ο κ. Κατρούγκαλος, αφού απέφυγε να απαντήσει σε κάποια ερωτήματα που του τέθηκαν, αναφέρθηκε στην σχετικότητα της νόμιμης συμπεριφοράς και της σχέσης της με την βία. Κορμός της τοποθέτησής του ήταν το γεγονός ότι οι απεργίες ήταν παράνομες πριν από 100 χρόνια, αλλά μέσω των διεκδικήσεων και «βίαιων» αγώνων, σήμερα είναι απολύτως νόμιμες.

Όλο το πάνελ της εκπομπής (με πρώτο φυσικά τον «δημοσιογράφο») έπεσε να τον φάει. Λες και είπε κάτι λάθος ο άνθρωπος.

Αυτό που είπε είναι γεγονός. Πολλά πράγματα που σήμερα είναι παράνομα, αύριο μπορεί να είναι νόμιμα και αντιστρόφως. Δεν υπάρχει η απόλυτη αλήθεια ούτε η αυθεντία σε κανένα ζήτημα και ο Κατρούγκαλος έφερε το παράδειγμα της απεργίας για να δείξει ότι το αν μια πράξη είναι παράνομη ή νόμιμη δεν σημαίνει ότι αυτό θα είναι το κριτήριο της καταδίκης της ή μη (ας μην ξεχνάμε το «νόμιμο και ηθικό του Βουλγαράκη»).

Από την άλλη πλευρά ο Κατρούγκαλος δεν καταδίκασε ούτε κάποιες προφανώς καταδικαστέες πράξεις βίας, ανεξάρτητα από το αν είναι νόμιμες ή όχι (βασικά ήταν ξεκάθαρα παράνομες), δίνοντας πάτημα με αυτόν τον τρόπο στους επικριτές του για να του επιτεθούν.

Το χειρότερο όμως ήταν αυτό που ακολούθησε τις επόμενες μέρες. Τα κοινωνικά δίκτυα κατακλύστηκαν από το απόσπασμα της εκπομπής με τον Κατρούγκαλο, και όσοι το μοιράστηκαν (από τον αριστερό χώρο κατά κύριο λόγο) ήταν ενθουσιώδεις από τις τοποθετήσεις του, προφανώς συμφωνώντας και με τις άλλες απόψεις του, πέρα από τις απεργίες. Αρκετοί, μάλιστα, ταύτισαν την παρουσία Κατρούγκαλου στην «Ανατροπή», με αυτήν του Πουλικάκου λίγο καιρό πριν. Απλώς καμία σχέση. Ο Πουλικάκος ήταν καταπληκτικός και έσφαξε με το γάντι τον Πρετεντέρη και τον συμπαρουσιαστή του Βορίδη.

Δυστυχώς, όλο αυτό το κλίμα πόλωσης οδηγεί στην νοοτροπία «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι με τους τι ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽στρατυποστηρτούμπαλιν, αι ο Κατροάλλους». Όποιος δεν χωνεύει τον Πρετεντέρη (όχι άδικα) αμέσως υποστηρίζει όποιον του επιτίθεται και τούμπλαλιν, άσχετα με το τι υποστηρίζει, ενώ από την άλλη όσοι είναι με το στρατόπεδο των «μνημονιακών» θεωρούν ότι οποιοσδήποτε διαφωνεί με την κυβέρνηση (εκείνη την στιγμή, γιατί την επόμενη και η ίδια η κυβέρνηση διαφωνεί με τον εαυτό της) είναι με τον ΣΥΡΙΖΑ, υποθάλπει την βία και την αναρχία, θέλει επιστροφή στην δραχμή και έχει ροπή προς την παραβατικότητα.

Τελικά το πιο δύσκολο πράγμα είναι να μπορέσει κανείς να διαμορφώσει γνώμη απομονώνοντας τον συναισθηματισμό.

Επομένως η σωστή διατύπωση της φράσης είναι: «Καταδικάζω την αδικία από όπου και αν προέρχεται».

Καταδικάζω την αδικία όταν προέρχεται από την εξουσία, καταδικάζω την αδικία όταν προέρχεται ακόμα και από τους μη προνομιούχους. Καταδικάζω την βία όταν προέρχεται από συνδικαλιστές που προσπαθούν να διατηρήσουν σκανδαλώδη προνόμια, από πολιτικούς που επιδιώκουν να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη, από επιχειρηματίες που εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους, από αεριτζήδες που κερδοσκοπούν, από μπαχαλάκιδες που αρέσκονται στο χάος κτλ.

Ο μόνος τρόπος να καταδικάσουν όλοι απερίφραστα την βία από όπου και αν προέρχεται, είναι να περιοριστεί η αδικία. Όσο υπάρχει αδικία, η βία θα είναι παρούσα και μάλιστα όχι μόνο δεν θα είναι καταδικαστέα, αλλά ίσως και επιβεβλημένη. Οι περιπτώσεις πολέμων, δικτατοριών κτλ. είναι οι πιο χαρακτηριστικές, αλλά όχι οι μόνες.

Δεν μπορώ να βάλω στο ίδιο καζάνι την βία του καταπιεζόμενου με την βία του καταπιεστή.

Το ποιος είναι καταπιεζόμενος και ποιος καταπιεστής και το ποια βία εννοεί ο καθένας, είναι μεγάλα θέματα προς συζήτηση, τουλάχιστον όμως να ξεκαθαρίσουμε ότι όλοι θα καταδίκαζαν οποιαδήποτε μορφή βίας όταν αυτή ασκείται χωρίς πραγματικό λόγο και πραγματικός λόγος είναι σίγουρα η αδικία.