Θύμα της πόλωσης

Να λοιπόν που και εγώ βλέπω τον εαυτό μου να μετατρέπεται σε θύμα της πόλωσης των εκλογών, κατάσταση στην οποία, ομολογώ, δεν φανταζόμουν ότι θα βρισκόμουν ποτέ.

Παρότι η πάγια θέση μου είναι εναντίον των εκβιαστικών διλημμάτων και της δυαδικής επιλογής αντιμαχόμενων στρατοπέδων, αυτήν τη φορά νιώθω ότι αναγκάζομαι να παραβώ τις αρχές μου. Έχω υποστηρίξει στο παρελθόν ότι είναι τεράστιο λάθος να μην ψηφίζεις εκείνους που πραγματικά θεωρείς ότι είναι ικανότεροι, πιο άξιοι και σε αντιπροσωπεύουν πειστικότερα, προκειμένου να ψηφίσεις τον αντίπαλο του κόμματος που θέλεις να φύγει ή να μην καταλάβει την εξουσία, http://ta-neura-mou.blogspot.gr/2012/05/blog-post_31.html και http://ta-neura-mou.blogspot.gr/2012/05/blog-post_04.html . Πιστεύω ότι με το να μην ψηφίζουμε αυτούς που προτιμούμε, διαιωνίζουμε την επιβίωση των "κακών" και πρακτικά οδηγούμε στην εξαφάνιση αυτούς που θέλουμε, περιμένοντας κάποιους «άλλους» να τους ψηφίσουν, ώστε αν, και όταν, αποκτήσουν κάποια δυναμική, τότε να τους ψηφίσουμε και εμείς!

Όσα χρόνια ψηφίζω ανήκα σε αυτούς στους «άλλους».

Τώρα όμως;

Ανέκαθεν πίστευα στην ιδεολογία της σύγχρονης, ευρωπαϊκής αριστεράς και ειδικότερα στις αρχές που είχε διατυπώσει με τα εξαιρετικά κείμενά του ο αείμνηστος Μιχάλης

Παπαγιαννάκης. Με το σκεπτικό αυτό ψήφιζα πάντα τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και στην συνέχεια τον ΣΥΡΙΖΑ, παρόλο που δεν συμφωνούσα με τις πιο ακραίες θέσεις κάποιων συνιστωσών του. Όταν ο Κουβέλης και οι ανανεωτικοί διαχωρίστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, φυσικό επακόλουθο ήταν να τους ψηφίσω. Ακόμα θεωρώ ότι η ΔΗΜΑΡ είναι την παρούσα χρονική στιγμή το καλύτερο κόμμα και με αντιπροσωπεύει σε μεγαλύτερο βαθμό από όλα τα άλλα.

Είχα αποφασίσει ότι θα ψήφιζα ΔΗΜΑΡ σε αυτές τις ευρωεκλογές και επειδή οι ευρωεκλογές υποτίθεται ότι ευνοούν την «χαλαρή» ψήφο, είχα την ελπίδα ότι τα μικρότερα κόμματα θα εύρισκαν την ευκαιρία να ανακάμψουν και να αποκτήσουν μια δυναμική, ώστε να απαλλαγούμε κάποια στιγμή από τους άθλιους μικροκομματισμούς και τον λαϊκισμό.

Πλανήθηκα πλάνην οικτρά!

Με έκπληξη και απογοήτευση ταυτόχρονα, έβλεπα ανθρώπους γύρω μου να υποστηρίζουν ότι θα «ψηφίσουν Σαμαρά», όχι ΝΔ, (όπως παλιότερα που οι ίδιοι «ψήφιζαν Σημίτη» και όχι ΠΑΣΟΚ) για να μην κινδυνέψει η σταθερότητα της χώρας. «Μα εδώ είναι ευρωεκλογές και δεν υπάρχει πόλωση», απαντούσα με απορία, αλλά το επιχείρημα ήταν τύπου Βενιζέλου! Δηλαδή αν ο ΣΥΡΙΖΑ πάρει μεγάλη διαφορά, τότε η κυβέρνηση δεν θα έχει πολιτική νομιμοποίηση και θα οδηγηθούμε σε βουλευτικές εκλογές, που αν τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγηθούμε σε χάος! «Αν οδηγηθούμε σε βουλευτικές, ψηφίστε τότε ΝΔ», ήταν η λογική απάντηση, αλλά ο φόβος του «χάους» ήταν υπεράνω όλων.

Επειδή την παραπάνω θέση την υποστηρίζουν άνθρωποι που δεν είναι δεξιοί και παλιότερα αν τους έλεγες ότι θα έφταναν να ψηφίσουν ΝΔ, ειδικά τον ακραία συντηρητικό Σαμαρά, θα έβγαιναν από τα ρούχα τους, έφτασα και εγώ στο σημείο να πρέπει να υπερασπίζομαι, στις αντίστοιχες συζητήσεις, τον ΣΥΡΙΖΑ.

Μάταια επαναλν. ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽απικπου έχει μαζί του,αΙοτάμβανα ότι θα ψηφίσω ΔΗΜΑΡ και ότι δεν απολαμβάνω καθόλου να αναγκάζομαι να γίνομαι συνήγορος υπεράσπισης του ΣΥΡΙΖΑ. Το αποτέλεσμα ήταν πάντα το ίδιο. Ψηφίζουν όλοι Σαμαρά για να μην έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχει καμία σημασία το ποιος είναι ο Σαμαράς, το τι έχει κάνει μέχρι τώρα κτλ. Τίποτα. Κάθε συζήτηση αρχίζει και σταματάει στο ότι ΣΥΡΙΖΑ = ΧΑΟΣ, άρα Σαμαράς. Όλα τα επιχειρήματα εναντίον του Σαμαρά προσέκρουαν στον τοίχο του «Θα φύγουμε από ευρώ» κτλ.

Ε, λοιπόν, αφού υπερσπίζομαι που υπερασπίζομαι τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί να μην τον ψηφίσω κιόλας;

Αν δεν μπω και εγώ στο παιχνίδι του διπολισμού, θα αφήσω να αποφασίσουν οι άλλοι για εμένα, και οι άλλοι θέλουν τον θρησκόληπτο, αναξιόπιστο και υπερσυντηρητικό Σαμαρά και την παρέα των φασιστοειδών που έχει μαζί του, να συνεχίσουν να μας κυβερνάνε.

ΌΧΙ, αυτό δεν το αντέχω! Για αυτό με τεράστια θλίψη και ενάντια σε όλα τα προσωπικά μου πιστεύω, με βαριά καρδιά, αναγκάζομαι να παίξω το παιχνίδι που σιχαίνομαι.

Θύμα της πόλωσης με έκαναν τα άλλα θύματα της πόλωσης!

Δίπολο λοιπόν. Απόφαση μεταξύ δύο. Απάντηση στο δίλημμα.

Ε, στο δίλημμα ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ η απάντηση είναι πολύ εύκολη.

ΣΥΡΙΖΑ.

Όχι δεν φοβάμαι ότι θα βγούμε από το ευρώ, ούτε ότι θα έρθει χάος.

Χάος θα έρθει αν συνεχιστεί να πληρώνουν οι ίδιοι τα βάρη με τον πιο άδικο τρόπο...